2021/22 Away

Gdy gruchnęła wiadomość, że ten model będzie nawiązaniem do kultowego wyjazdowego projektu 1990/92… skala ekscytacji wystrzeliła! Przez długie miesiące oczekiwań pojawiały się przeróżne wizualizacje i przecieki. Wzajemnie przebijały się wyglądem trykotu i faktycznie, czekałem na design, który wgniecie mnie w fotel. Przecież kultową koniczynę Adidasa można wydać w kozacki sposób, prawda?

Jakieś było moje rozczarowanie, gdy na premierze ujrzałem… właśnie to co tutaj widzisz. Jakby się wszystko rozmyło. Pierwsze wrażenie odniosłem takie, jakby zabrakło tej koszulce dosłownie wszystkiego. Po kultowej koniczynie zostały tylko jakieś kreski. Zniknęła klubowa czerwień, którą zastąpił… Jestem zbyt ubogi w kolory, żeby w ogóle nazwać to coś, co tu zastosowano. Ani to czerwone, ani pomarańczowe. Coś pomiędzy.

Spodziewałem się czegoś innego. Wyobrażałem sobie, że nawiązanie będzie dużo bardziej bezpośrednie. Oczekiwałem wręcz pojawienia się Trefoil, tak jak to miało miejsce na wyjazdówkach w sezonie 2016/17. Jako nawiązanie do 90/92, oceniam ten projekt bardzo słabo. Po prostu zbyt mocno mnie zawiódł.

Jednak zupełnie inaczej można odebrać tę koszulkę, jeżeli spojrzy się na nią tak po prostu. Jak na samoistniejący byt. Wyzbywając się wszelkich oczekiwań i nawiązań, jest ładna. Dynamiczna. Żywa. Inna. Preferuję właśnie takie podejście do tego modelu, bowiem wówczas mi się podoba 🙂

To ciekawy przykład tego, jak same oczekiwania wybudowane w głowie każdego z nas, mogą zmienić spojrzenie i podejście do tej samej rzeczy. Gdyby tej koszulki nie zapowiadano jako nawiązanie do 90/92, z miejsca przyjąłbym ją jako fajną koszulkę. A tak musiało chwilę od premiery upłynąć, bym inaczej na nią spojrzał i ją polubił.

A co sportowo działo się w trakcie kampanii 2021/22? Pracę stracił Ole Gunnar Solskjaer, a jego następcą został Ralf Rangnick. Niemiec prowadził zespół do końca sezonu, ale nie znalazł z nim wspólnego języka. Ostatecznie Manchester United zakończył ligę na 6 miejscu z bilansem bramek 57:57. Do tego krajowe puchary zakończyły się zaraz w pierwszych rundach, zaś Ligę Mistrzów w 1/8 finału zakończyło Atletico Madryt. Największym wydarzeniem sezonu pozostało więc… samo przybycie Cristiano Ronaldo.

Co prawda, legendarny Portugalczyk został najlepszym strzelcem zespołu (24 bramki we wszystkich rozgrywkach), jednak zarazem inni stracili swój blask. Główną dyskusją było więc rozważanie, czy po jego przyjściu drużyna nie stałą się „ronaldocentryczna”?