2020/21 Third

Co to się stanęło? To chyba najczęściej zadawane pytanie przez osoby, które zobaczyły ten wyrafinowany, pełen kunsztu, gustu i elegancji, a nie czekaj… Gdy zobaczyłem ten trykot, to pomyślałem – totalny chaos. Będą grać aż tak słabo, że trzeba ich zakamuflować?

Jednak im dłużej patrzyłem na ten model, tym bardziej się do niego… przyzwyczajałem. Albo oswajałem z nim. Jak się człowiek opatrzy, to jakoś go przełknie, ale na ogół uważam, że tym razem Adikowi nie wyszło. Choć fajnie, że zrobili coś zupełnie innego. Odbiegającego od całej reszty. Od tego są właśnie trójki, aby poeksperymentować. I to czasem mocno.

Zamysł nie był zły. Niemiecki producent chciał stworzyć pasiaka na 110-te urodziny Old Trafford, który został zbudowany w 1910 roku. Stąd też info w kołnierzu, jakoby ten trykot miał być dedykowany 110-leciu pasów na tymże obiekcie. Pewnie Cię to zaskoczy, ale tak, Manchester United w swojej historii nosił pasiaki. I to przeróżne. Pionowe i poziome. Gdy oddawano do użytku stadion, to wtedy wyjazdówkami były pionowe pasy. Biało-niebieskie pasiaki.

Adidas ogłosił, że chciał zebrać elementy wielu pasiastych koszulek z historii klubu. Wziąć małą część z wielu z nich, następnie nadać współczesnej formy i… voila. Wyszło co wyszło.

Bardziej niż na projekcie, zawiodłem się na jakości. Spodziewałem się, że trykot będzie miał czarniutkie jak najciemniejsza noc pasy. Tymczasem są one… niemalże że szare. Fakt, stają się ciemniejsze, gdy coś się pod nie podłoży, czyli np. ubierze się koszulkę na siebie. Jednak to mnie nieco rozczarowało. W oku aparatu wygląda lepiej, niż w ludzkiej soczewce. To jeden z niewielu przypadków, gdzie zdjęcia przebijają rzeczywistość.

Niewątpliwym plusem jest dostępność tego modelu. A raczej jej brak. Ku zdziwieniu chyba wszystkich, koszulka wyprzedała się jeszcze przed sezonem i już nigdy nie wróciła do sprzedaży. To cieszy, bo takie okoliczności sprawiają, że trykoty są bardziej atrakcyjne. Pod względem posiadania oczywiście, a nie wyglądu. Ciekawi mnie tylko jedna sprawa – był tak popularne, czy tak mało ich wyprodukowano? Nie znalazłem oficjalnych danych, ale po tym co obserwowałem, obstawiałbym tę drugą opcję.

Sam sezon był gorzko-słodki. Z jednej strony Ole Gunnar Solskjaer zdobył wicemistrzostwo kraju, co po odejściu sir Alexa Fergusona do tej pory udało się tylko raz. Zrobił to Jose Mourinho w sezonie 2017/18. Był to niewątpliwie plus przy nazwisku Norwega, który z sezonu na sezon zajmował coraz wyższe miejsce w tabeli. Z drugiej strony był to kolejny sezon bez kompletnie żadnego trofeum. Z Ligą Mistrzów „Czerwone Diabły” pożegnały się już w fazie grupowej. PSG oraz RB Lipsk wysłały na Old Trafford zaproszenie do Ligi Europy. Złośliwi mówili, że Solskjaer jak zawsze dojdzie do półfinału i przegra, ale tym razem awansował do finału. Niestety, ten finał przegrał. Po remisie 1:1 o zwycięstwie decydowały karne, w których potrzeba było aż 11 kolejek! W ostatniej z nich David de Gea nie trafił i to Villarreal świętował zwycięstwo w Gdańsku.