2011/12 Home

Domówka z sezonu 2011/12 była moją, jak się później okazało, pierwszą oryginalną koszulką jaką miałem. Oczywiście kupiłem ją po to, aby nosić, a jej żywot skończył się tak, że spaliłem materiał żelazkiem. Zdolny ja 😉

Gdy w 2017 roku zdecydowałem, że stworzę kolekcję tylko z nowych trykotów z kompletem metek, stanąłem przed wyzwaniem nadrobienia błędów z przeszłości. W swoich poszukiwaniach trafiłem na niekomercyjną wersję meczową. Ależ się ucieszyłem! Delikatny materiał z dodatkowymi gumowymi paskami na ramionach, a do tego emblematy klejone na koszulkę. Na haftowanym herbie od środka był napis „Relentless”. Pomyślałem, że w meczówkach gdzie herb jest mocowany techniką termotransferową, nie uświadczę tego detalu. I… jakże pozytywnie się zdziwiłem, bo zobacz w galerii – na wewnętrznej stronie herbu jest to słowo. Idąc dalej, ta sztuka ma pomniejszone logo AON, co oznacza że była z serii pucharów europejskich. UEFA miała bardziej restrykcyjne regulacje dotyczące strojów niż ligi krajowe, a w tym było między innymi mniejsza wielkość sponsora głównego. Piękną sztukę udało mi się dobyć, prawda? 🙂

Niestety, sezon nie zakończył się tak pięknie. Do dziś pamiętam jak oglądałem mecz ostatniej kolejki. Rooney strzelił bramkę i Manchester United wygrał 1:0 z Sunderlandem. Równolegle były rozgrywane pozostałe spotkania. Gdy nadszedł doliczony czas gry, bezpośredni rywal o tytuł, Manchester City, przegrywał 1:2 z Queens Park Rangers. Transmisja TV podzieliła ekran na dwie części. W jednym z nich gracze Manchesteru United czekali na zakończenie trwającego jeszcze meczu QPR z Man City. Widziałem jak Dżeko strzelił na 2:2 w doliczonym czasie gry, ale mistrzem wciąż był mój ukochany klub. Wtedy to stała się tragedia – Sergio Aguero strzelił na 3:2 dając tym samym tytuł mistrza „Obywatelom”. Siedziałem, patrzyłem się w ekran i nie mogłem uwierzyć. Manchester United przegrał mistrzostwo w doliczonym czasie gry innego spotkania. Przegrał ze względu na bilans bramek, bo oba zespoły z Manchesteru miały po 89 punktów. Tyle, że City +64 bramki na plusie, a United +56.

Jedynym zdobytym trofeum w tym sezonie pozostała więc Tarcza Wspólnoty. Ten mecz w zasadzie otwierał sezon i pokazał, że przystępują do niego dwie wyrównane drużyny. Do przerwy 2:0 prowadził Manchester City, jednak w drugiej połowie miejsce miał piękny comeback na 3:2. Zwycięska bramka padła w ostatniej minucie doliczonego czasu gry, a więc w tak zwanym „Fergie time”.

Drużyna bardzo słabo spisała się w Lidze Mistrzów. Lepsi w grupie okazali się być… Benfica oraz FC Basel. Trzecie miejsce oznaczało grę w Lidze Europy, gdzie również szału nie było. Co prawda w 1/16 finału „Czerwone Diabły” wyeliminowały Ajax (2:0, 1:2), ale już w kolejnej rundzie oba mecze wygrał Athletic Bilbao (2:3, 1:2). W krajowych pucharach też się nie wiodło. Drużyna nie dotarła nawet do półfinału.

I tak oto mam do tego modelu wielki sentyment, bo był pierwszym, który okazał się być oryginalny. Zdobyłem go w nadzwyczaj ciekawej wersji, bo mam dokładnie to, co zakładali na siebie zawodnicy po personalizacji. Z drugiej strony zakończenie sezonu było bolesnym doświadczeniem, a i na arenie międzynarodowej zespół wypadł słabo.