2002/03 & 2003/04 Home

W bardzo ciekawy i nietypowy sposób rozwiązano kwestię siateczki, która znajduje się w dolnej części koszulki. Pod odcięciem, które stanowi czarny poziomy pasek. Składa się ona bowiem z dwóch warstw. Niezszytych ze sobą w dolnej części. Coś jakby halka pod spódnicą – dodatkowa warstwa materiału. Pomyślałem, że może być w tym taki cel, że jedną warstwę można wpuścić w spodenki, a druga jest wtedy na zewnątrz. Jednak nie, bo zauważ, że siateczka nie znajduje się na froncie koszulki, który jest jednowarstwowy. Wychodzi więc na to, że to po prostu taki bajer 😉

Bardzo lubię ten projekt, gdyż głównym dodatkiem czerwieni jest czerń. Nadaje ona dynamiki i agresji, którą zespół prezentował na boisku. W pierwszym sezonie używania tej koszulki, łupem „Czerwonych Diabłów” padła Premier League. Sir Alex Ferguson pojedynkował się z Arsenalem Wengera i w tym roku był lepszy o 5 punktów. Królem strzelców z 26 trafieniami został Ruud van Nistelrooy. Oprócz tego zespół dotarł do finału Pucharu Ligi Angielskiej, ale przegrał go 0:2 z Liverpoolem.

Liga Mistrzów 2002/03 po raz ostatni odbyła się w formacie dwóch faz grupowych, z których 8 najlepszych zespołów wychodziło do ćwierćfinałów. Właśnie ten etap osiągnął Manchester United. Tam lepszy o 1 trafienie okazał się Real Madryt. Mecz na Santiago Bernabeu zakończył się zwycięstwem 3:1 na korzyść „Królewskich”. W rewanżu, który stał się klasykiem, górą byli także gospodarze. Man Utd wygrało 4:3, a hat-tricka dla gości zdobył Ronaldo.

Przed sezonem 2003/04 do klubu trafił pewien młody Portugalczyk – Cristiano Ronaldo. Jeden z najlepszych piłkarzy wszechczasów debiutował w klubie podczas pierwszej kolejki ligowej. Na Old Trafford przyjechał Bolton. W 61. minucie spotkania z boiska zszedł Nicky Butt, a zastąpił go CR7. Ten model jest więc pierwszym, w którym zagrał z diabłem na piersi.

Premier League w sezonie 2003/04 została wygrana przez niepokonany w tamtej kampanii Arsenal. „Czerwone Diabły” zajęły trzeci stopień podium. Za to do gabloty wpadł Puchar Anglii oraz Tarcza Wspólnoty. To drugie trofeum było rozgrywane oczywiście przed sezonem. Rywalem na Wembley był Arsenal. W meczu padł wynik 1:1, a w karnych lepsi okazali się podopieczni sir Alexa Fergusona, którzy wygrali je 4:3. „Kanonierzy” próbowali także stanąć na drodze w półfinale Pucharu Anglii. Jedyną bramkę zdobył Paul Scholes i dał drużynie finał. W nim po bramce Cristiano Ronaldo oraz dublecie RvN do zera zostało pokonane Millwall FC. Jak widzisz, był to kolejny sezon rywalizacji Manchesteru United oraz Arsenalu. W tym sezonie na dwóch z trzech frontów lepsze były „Czerwone Diabły”, jednak najcenniejsze trofeum powędrowało w ręce „Kanonierów”.

W nowym formacie Ligi Mistrzów, czyli 8 grup po 4 zespoły, do dalszej fazy rozgrywanej systemem pucharowym, awansowały po dwie drużyny z każdej grupy. W grupie E najlepszym zespołem był Manchester United, który wyprzedził VfB Stuttgart, Rangersów oraz Panathinaikos. W 1/8 finału zespół trafił na sensację tamtej edycji, czyli FC Porto. Portugalski zespół prowadzony przez młodego Jose Mourinho wygrał u siebie 2:1. W rewanżu na Old Trafford do 90. minuty gospodarze prowadzili 1:0, wchodząc tym samym do ćwierćfinału. Wtedy to Costinha dobił piłkę z bliskiej odległości i dał sensacyjny awans swojemu zespołowi. Jak się później okazało, Porto prowadzone przez Mourinho wygrało tę edycję Ligi Mistrzów.